Hoogbegaafdheid

Over de definitie van hoogbegaafdheid bestaan nogal wat verschillende meningen. Ook onder wetenschappers. Er zijn diverse modellen en theorieën te vinden op internet. In mijn uitleg aan kinderen en ouders gebruik ik meestal twee modellen: het Delphi-model en het model van Tessa Kieboom.

Soms denk ik dat er té snel wordt geroepen: dit kind (of deze volwassene) is hoogbegaafd. En soms wordt het juist niet gezien, maar worden wel andere diagnoses gesteld, zoals autisme of ADHD, en wordt hoogbegaafdheid helemaal niet meegenomen in de behandeling.

Hoogbegaafdheid op zich is niet problematisch. Hoogbegaafde kinderen en volwassenen kunnen wél problemen ervaren als niet voldaan wordt aan de behoeften van een kind, op welk vlak dan ook. Dat is niet iets typisch voor hoogbegaafden, dat is typisch voor kinderen in het algemeen.

Alleen zijn de behoeften van hoogbegaafden soms heel specifiek en zijn ze dan moeilijker te vervullen. In zowel het Delphi-model als in het model van Tessa Kieboom worden deze behoeften zichtbaar.

Meer informatie over hoogbegaafdheid en deze modellen volgt

Ik ben bezig met het herschrijven en aanvullen van de teksten op deze website.

Je kunt al wel alles lezen over de Theorie van Positieve Desintegratie (TPD) van de Poolse psychiater en psycholoog Dabrowski. Hij formuleerde de 5 overexcitabilities (overprikkelbaarheden) die we vaak zien als belangrijke kenmerken van hoogbegaafdheid.

Lees alles over de theorie van Dabrowski >>

Binnenkort vind je via deze pagina nog veel meer informatie…
Nog even geduld, dankjewel! Alke