Ik heb er soms enorm veel last van. Uitstelgedrag. Een klus waar ik tegenop zie. Een vervelend telefoontje plegen. Iets moeilijks doen waarbij ik niet goed weet waar ik moet beginnen of hoe het moet. Regelmatig ‘vergeet’ ik dat soort dingen. Dan heb ik mezelf voorgenomen om het vandaag te doen en ’s avonds in bed bedenk ik: Shit, vergeten. Nou ja, dat is niet alleen bij lastige klussen zo, maar met mijn chaotische hoofd vergeet ik sowieso best vaak wat 🙂 Maar ik denk dat er bij lastige dingen meer meespeelt dan echt vergeten, het is misschien wel onbewust wegstoppen.
Omdat ik mezelf ken en mezelf een stap voor wil zijn zet ik dat soort dingen nu in mijn agenda. En dan komt het volgende struikelblok: Er ook echt aan beginnen. Ik betrap me er regelmatig op dat ik dan opeens een heleboel minder belangrijke afleidende dingen aan het doen ben en dus nog steeds aan het uitstellen! Wat me dan helpt is prioriteiten stellen. Wat moet het eerst en wat kan wachten?
Een handig hulpmiddel hierbij is een prioriteitenmatrix. Een wat? Een prioriteitenmatrix. Eigenlijk is het heel simpel. Eerst maak ik een lijstje van al mijn taken en activiteiten. Ik vraag mezelf bij elke taak 2 dingen af. Of het belangrijk én of het dringend is. Belangrijk wil zeggen: het brengt me dichter bij mijn doel. Het is dus noodzakelijk dat ik mijn doelen helder heb: wat wil ik bereiken? En dringend wil zeggen: het moet snel gedaan worden.
Ik krijgt dan de volgende mogelijkheden:
1. Iets is belangrijk én het is dringend, dat wil zeggen, het brengt me bij mijn doel én het moet snel gedaan worden.
2. Iets is wel belangrijk, maar het is niet dringend, het kan nog wel even wachten.
3. Iets is niet belangrijk, maar het is wel dringend. Dit is een lastige. Het kan namelijk zijn dat het vooral voor een ánder dringend is. De vraag is dan of ik echt degene bent die het moet doen. Misschien kan een ander het doen? Is het helemaal niet persé mijn verantwoordelijkheid?
Dan de 4e: Niet belangrijk en niet dringend. Bezig zijn met deze dingen is verspilling van tijd. En die activiteiten kun ik beter achterwege laten!
Nu helder is wat eerst moet gebeuren en wat kan wachten dan kan het nog steeds een berg zijn waar ik tegenop zie. Wat ik geleerd heb is deze lastige klus te zien als een stapel mikadostokjes. Bij het spelletje mikado gaat het erom de stokjes eruit te trekken zonder de andere te laten bewegen. Je kunt zo’n lastige klus zien als deze stapel. Die pak je niet in één keer op. Nee, je kijkt: welk stokje kan ik wél pakken. Waar kan ik mee beginnen. En door dat te blijven doen wordt de stapel steeds een stukje kleiner en worden de stokjes steeds iets gemakkelijker. Het werkt écht!
Natuurlijk werken deze tips niet alleen voor mij, maar zijn ze ook super handig voor pubers met uitstelgedrag. Heb jij nou ook zo’n puber in huis waarvoor je wel wat tips kunt gebruiken? Laat dan hier je mailadres achter!
Trackbacks/Pingbacks